«ΝΕΜΕΣΙΣ»

Σώμα και Κλιματική αλλαγή

 Ερευνώντας τη σχέση ανάμεσα στο σώμα του ανθρώπου και το περιβάλλον-οικοσύστημα- κλιματική αλλαγή, παρατηρούμε ότι σημαντικό ρόλο στην ισορροπία τους παίζει ο παράγων άνθρωπος – ανθρώπινη συμπεριφορά..

Αν υποθέσουμε ότι ταυτίζονται τα οργανικά αυτά στοιχεία και για την ακρίβεια αν αποδώσουμε το ρόλο του οικοσυστήματος – κλιματικής αλλαγής στο ανθρώπινο σώμα, θα παρατηρήσουμε ότι ο εκφυλισμός και των δύο κατά βάση οφείλεται στην συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντί τους.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι ας αναρωτηθούμε:

- Η ρύπανση που προκαλείται από τα απόβλητα, δεν καταστρέφει το ίδιο με το κάπνισμα, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και άλλες ουσίες αντίστοιχα και τα δύο αυτά στοιχεία..!

- Επιφέρει αυτός ο εκφυλισμός τους σώματος και του περιβάλλοντος, αντίστοιχα ανισορροπίες και καταστροφικές διαταραχές και στα δύο..!

- Οφείλεται αυτός ο εκφυλισμός στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο άνθρωπος διαχειρίζεται και συμπεριφέρεται στο σώμα και στο περιβάλλον αντίστοιχα..!

- Ο εκφυλισμός αυτός του σώματος δεν αποτυπώνεται στο ίδιο το σώμα με τις διάφορες ασθένειες, αδυναμίες και μόνιμες βλάβες που προκαλεί, όπως η υπερθέρμανση ή το πολικό ψύχος και άλλα ακραία φαινόμενα, στο οικοσύστημα – περιβάλλον….! Συνέπειες που προκαλούν στο μεν σώμα την κατάπτωσή του στο δε περιβάλλον την κλιματική αλλαγή και τα πιθανά καταστροφικά αποτελέσματα που φέρνει μαζί της.

- Το λιώσιμο των γιγαντιαίων παγόβουνων δεν προσομοιάζει με την αποσύνθεση από τις πληγές της ανθρώπινης σάρκας..!

- Τα νεόφερτα ακραία καιρικά φαινόμενα σε περιόδους και περιοχές του πλανήτη, που ποτέ δεν συνέβαιναν, δεν θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με τις πανδημίες και τις καινούργιες ασθένειες…!

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν κοινωνικές, οικονομικές, ταξικές, εθνικές, ψυχολογικές παραμέτρους και επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, ερευνούμε το φάσμα και τις διαδικασίες ανταπόκρισης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης της, σε σχέση με τον άνθρωπο και το σώμα στο οποίο επικεντρωνόμαστε. Οι οικονομικά ευάλωτοι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις συνέπειες πχ του καύσωνα ή του πολικού ψύχους και αναζητούν επιζήμιες για το περιβάλλον λύσεις. Πληθυσμοί ολόκληροι μετακινούνται , σαν τα αποδημητικά πουλιά γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες.

Να σημειώσουμε πως η έρευνά μας διαπερνά το φάσμα της λειτουργίας ενός σώματος με κινητικές βλάβες (παραπληγίες, τετραπληγίες, βαριές κινητικές βλάβες Β.Κ.Β.). Αυτό γιατί, αυτό που ονομάζουμε μη ικανό – ανάπηρο σώμα, είναι πολύ πιο ευάλωτο, από ένα άλλο σώμα, στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, αφού υπάρχει σημαντική δυσανεξία τόσο στις υψηλές θερμοκρασίες, όσο και στις χαμηλές (δύσπνοια, κακή κυκλοφορία στο αίμα κ.λ.π.), αλλά και δύσκολη έως αδύνατη ανταπόκριση στην αντιμετώπιση των ακραίων φυσικών φαινομένων και καταστροφών, αφού και οι θεσμικές οδηγίες πρόληψης – διάσωσης (έξοδοι κινδύνου κ.λ.π.) δεν συμπεριλαμβάνουν ή και αγνοούν τα ανάπηρα άτομα.

Το παράδειγμα του αεροπλάνου που υποχρεωτικά ένας/μια ανάπηρος/η, με βάση τον κανονισμό πρέπει να τοποθετείται σε θέση δίπλα στο παράθυρο πάντα, έτσι ώστε να μην ενοχλεί τους διπλανούς συνεπιβάτες του, στην προσπάθειά τους να διασωθούν σε περίπτωση ατυχήματος, καταδεικνύει αυτή τη διάκριση.

Ακόμη στους σεισμούς όπου ο κανονισμός πάλι απαγορεύει την χρήση ανελκυστήρα, αγνοώντας έναν/μια ανάπηρο/η, για τον οποίο ο ανελκυστήρας αποτελεί την μοναδική επιλογή διαφυγής του, χωρίς να υπάρχει καμιά άλλη πρόβλεψη που να συμπεριλαμβάνει την διάσωσή του/της.

Το Ανάπηρο Σώμα όμως δεν αποτελεί «αμελητέα ποσότητα», ώστε να δέχεται τέτοιες διακρίσεις, οι οποίες να υπογραμμίσουμε πως προέρχονται από τον άνθρωπο και όχι από την κλιματική αλλαγή και τα ακραία φαινόμενα που δεν γνωρίζουν από διακρίσεις.

Συνδέοντας όλο αυτό το παζλ με όλες τις παραπάνω παραμέτρους σχεδιάζουμε ένα έργο που σχολιάζει όλα αυτά και κάνει προτάσεις για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής πάνω στο Σώμα και δη στο Ανάπηρο Σώμα, αλλά και των Ανθρώπινων συμπεριφορών πάνω και στις δύο αυτές οργανικές έννοιες, με συζεύξεις, ταυτίσεις και αλληλεπιδράσεις ανάμεσά τους.

Η κλιματική αλλαγή είναι ολοφάνερο πως έχει αντίκτυπο στον φυσικό κόσμο, είναι η καταστροφή που προκαλεί και θα συνεχίζει να προκαλεί στην ανθρωπότητα, που την καθιστά επείγον ζήτημα ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ο φόβος πως θα επιδεινώσει και θα μεγεθύνει τις υπάρχουσες ανισότητες, είναι πλέον ορατός. Αυτός είναι και ο λόγος, που η αποτυχία του Ανθρώπου να δράσει πάνω στην κλιματική αλλαγή μπορεί να είναι η μεγαλύτερη διαγενεακή παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην ιστορία.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε, ότι κανένας κατάλογος των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί να είναι εξαντλητικός. Είναι πολύ πιθανό, ότι οι καύσωνες θα εμφανίζονται συχνότερα και θα διαρκούν περισσότερο, και τα ακραία γεγονότα καταστροφών θα γίνουν πιο έντονα και συχνότερα σε πολλές περιοχές. Οι ωκεανοί θα συνεχίσουν να θερμαίνονται και να γίνονται όξινοι, και η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας θα συνεχίσει να αυξάνεται. Όλα αυτά θα έχουν, και ήδη έχουν, καταστροφικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη ζωή.

Η τέχνη είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να αφυπνίσει τον Άνθρωπο αναφορικά με την Κλιματική αλλαγή και να ενσωματώσει τις συνέπειες και την ανταπόκριση που έχει σε αυτή το Ανάπηρο Σώμα και να αναδείξει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που απορρέουν, μέσα από αυτό το πεδίο.

Στο έργο θα συμμετέχουν ανάπηροι και μη χορευτές, performers, που θα συνθέσουν με έναν μοναδικά ιδιαίτερο τρόπο το αξιακό πλέγμα για τον Άνθρωπο και το οικοσύστημα που τον φιλοξενεί.

Το έργο μας στο σύνολό του είναι ένα συγκρουσιακό παιχνίδι που επιβάλει στον θεατή να βγει απ’ την βολική θέση του παθητικού παρατηρητή, να δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές του και να παλέψει με τα στερεότυπα και τους δαίμονές του.

«Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε στο τέρας να μας κατασπαράξει, αλλά να βρούμε τους τρόπους να το δαμάσουμε…»