Στερώντας τον εαυτό από τις βολικές δικαιολογίες, αναζητώντας τον τόπο συνάντησης με το λυτρωτικό μυστήριο της σωματικής επαφής
Δευτέρα, 13 Απριλίου 2015
Contact Improvisation, Κωνσταντίνος Μίχος: Στερώντας τον εαυτό από τις βολικές δικαιολογίες, αναζητώντας τον τόπο συνάντησης με το λυτρωτικό μυστήριο της σωματικής επαφής
Επιβίωση σημαίνει διαρκή μετακίνηση.
Προϋπόθεση και τρόπος. Νομαδική ζωή…
Ο Κωνσταντίνος Μίχος επιμένει να θέλει να ξέρει και να θέλει να
μπορεί να πιστεύει ότι η σωματική επαφή είναι το μοναδικό λυτρωτικό μυστήριο.
Σα νομάδας “θέλει” να περιφέρεται διασχίζοντας κάθε πιθαμή ανάμεσα στα
εκφραστικά όρια, από τον κινηματογράφο και τη μουσική (φτάνοντας) ως τον χορό.
Ταυτόχρονα γράφοντας, διδάσκοντας, χορογραφώντας, χορεύοντας, βγάζοντας από
τους ανθρώπους τον χειρότερο εαυτό τους. Στερώντας τους όλες τις δικαιολογίες,
αφαιρώντας όλες τις άμυνες ώστε να “συναντηθούν” απροστάτευτοι με το μοναδικό
λυτρωτικό μυστήριο. Contact Improvisation.
Ο ίδιος συστήνοντας το Ανοιξιάτικο Εργαστήρι του
(8 Απριλίου – 13 Μαίου) Contact Improvisation, το “θέλω” του και “θέλω” τους,
στο Συνεργατικό στούντιο Λάθος Κίνηση (πλατεία Κουμουνδούρου 25, 6ος
όροφος), γράφει:
Θέλω να είμαι το
Contact
Και δεν ξέρω τίποτα
Και το contact είναι μου
Και δεν ξέρω το σώμα μου, την γη, τον ουρανό, το θηρίο
Και το contact συμβαίνει μόνο μαζί σου
Κάθε εσένα
Κάθε πείνα μου
και λεπίδα σου
Κάθε ρίζα σου
και αστραπή μου
Κάθε αιώρηση σου
και κάθε κομμάτι της λάσπης μου
Και ραβδί και πέτρα και ανθός μας
Στο επόμενο σχήμα μας η καρδιά μου δεν θα είναι μυς.
Παλιές παιδικές χαρές θα ισορροπήσουν στο στήθος μας
Μυστήρια και καταιγίδες θα μας δέσουν
και τα σύννεφα μας θα πάρουν μορφή
Και ακριβώς όπως εγώ
έχω ανάγκη κάθε κομμάτι σου έτσι και εσύ έχεις ανάγκη κάθε κομμάτι σου
Είμαστε το αίμα και οι μυς μας,
δέρμα και οστά.
σκέψεις και σκατά
πηγές και μνήμες.
Και Τζέιν Γιολεν και Εντγκαρ Αλαν Πόε
Γι' αυτό
ας γιορτάσουμε αυτές τις μέρες που μόνοι θα είμαστε μαζί κάπου σαν σε παράξενη
εκκλησιά, όπου σκύβουν αλλά ποτέ δεν πέφτουν, προσκαλούν για να μοιράζονται,
στηρίζονται και χωρίς θαύμα αιωρούνται, όχι από πίστη αλλά για τάμα. Στον
επόμενο τόνο η καρδιά μου θα είναι στην ίδια χαρά με την δική σου
0 Comments